فروشگاه آفرینش زاهدان

شوخ‌طبعی‌های جامی در سه بخش یا زیرمجموعه قابل بررسی است:

الف. طنزهای منظوم یا سروده‌های طنزآمیز. این بخش از شوخ‌طبعی‌های جامی را عمدتا باید در مثنوی‌های او، خاصه در هفت اورنگ جست.

ب. طنز نوشته‌ها و حکایات منثور. مهم‌ترین منبع برای دسترسی به این دسته از آثار، «بهارستان» جامی‌ است کتابی در قالب مقامه و به تقلید از گلستان حضرت شیخ سعدی.

ج. مطایبات، شوخی‌ها و حاضرجوابی‌ها. 

جامی به اقتضای جایگاه علمی، عرفانی و اجتماعی‌اش، به شدت از هزالی و بیهوده‌گویی پرهیز کرده و عمده آثار طنزآمیزش متضمن نکات اخلاقی و تعلیمی است. گرایش جامی به طنز و شوخ‌طبعی، نه فقط به جهت تمایل شخصی یا ویژگی رفتاری او، بلکه برخاسته از یک اعتقاد و انجام دستورالعملی اخلاقی و دینی است.