آقای عباسی ولدی، روحانی نویسندهای هستند که همیشه در آثاری همچون «تا ساحل آرامش»،« حسینیه واژهها»، «نیمه دیگرم» و «من دیگر ما»،
با قلمی سرشار از احساسات، مهمترین مسائل اعتقادی و تربیتی را به ما یادآوری کردند.
مجموعه زیبای بهانهبودن هم یکی از همان آثار است که مثل تابلویی نقاشی، رابطه ما با خالق بیهمتا و اهلبیت را به تصویر میکشد.
و شاید بتوان این گروه از کتابها را مکمل معنوی دلنشینی برای نوشتههای پیشین نیز به شمار آورد.
مثلا اگر دو جلد آغازین را پس از مجموعه «نیمه دیگرم» بخوانید
یا جلد های سوم تا ششم را «تا ساحل آرامش» ورق بزنید
آنگاه جلد های هفتم تا سیزدهم را برای درک بهتر «من دیگر ما» از دست ندهید، بیشتر این گروه دوست داشتنی واژهها را درک کردهاید.
مثلا در جلد دوم با نام«مهر هر کسی به دل بیفتد، دل مال اوست»، عشق را با همه مشکلاتش به تصویر میکشد. مثلا در قسمتی از آن میخوانیم:
((چه کسی گفته مهریه فقط در ازدواج معنا دارد؟ هر کجا دلی هست و دلداری، دلداده باید برای اثبات مهرش مهریهای پرداخت کند. مهریه نشان صدق دلدادگی است. ))
0 نظر