امیری اسفندقه، شاعر و پژوهشگری است که با تکاپوی شاعرانه به رصد مشاهیر و بزرگان شعر و ادب و فرهنگ تاجیکستان میپردازد، او در این کتاب میکوشد تا اشتراکات ایران و تاجیکستان را علنی کند تا این دو کشور را به هم پیوند بزند؛
«نگاه میکنم و گوش میسپارم
باز گرمی سم ستوران به گوش میآید
صفیر تیغ تاتار
نفیر ترکه و
تسمه
طنین تاریکی
غریو عربده و دادار عراده
تهاجم و جغ جار
چه خروشی!
چه غرمباغرمب بیرحمی!
مگر جوین
مگر باشتین
مگر بیهق
کجاست این جا؟
آه!
مگر نشابور است؟»
0 نظر