کتاب حاضر حاصل سخنرانی مولف در جمع دانشجویان تربیت معلم است. خصوصیت این بحث در توجه کردن به روزه است در رابطه با نقشی که روزه در ابعاد باطنی و قلبی انسان ایفاء می کند. استاد سعی دارد دست روزه دار را بگیرد و به کمک نیّتِ نابی که در روزه داری اش اراده می کند، او را به لایه های باطنیِ روح و روان و قلبش سیر دهد و راه های ظریف خودشناسی را که انسانِ روزه دار می تواند طی کند، مقابل او قرار دهد. می گوید: ای انسان! به اندازه ای که در روزه داری عزم بلند داشته باشی، روزه برای تو ثمره به همراه خواهد آورد و لذا سعی دارد آن نوع از عزم های بلندی را که انسان روزه دار می تواند اراده کند، به او متذکر شود.
توجه به روایات و سخنان عرفا در مورد روزه موجب تقویت اراده در روزه داری می گردد، لذا با مطالعة روایات مورد بحث، انسان احساس می کند با روزه داری خود راه های گمشده اش را می تواند بیابد.
0 نظر