«تربیت واقعی این نیست که انسان وارد
دنیای فرهنگ رویایی شود، بلکه باید خود را تابع انضباط غم و شادی سازد.» در
این نمایشنامه شکسپیر تلاش بیهوده بازیگران و تظاهر آنها را به مقاومت در
برابر کشش عشق و بالاخره شکستن آنان را در مقابل این قدرت عظیم نشان می
دهد. او در لفافه ی طنز طبیعت واقعی انسان و انحراف از آن را می نمایاند.
0 نظر